*امشب بر پشت جلد کتاب شیمی، پیش دانشگاهی، رشته های علوم تجربی و ریاضی، چنین خواندم:
«نشانه های پیشگامی تمدن اسلامی ـ ایرانی در استفاده از فناوری نانو را می توان در کاشی های ایرانی به کار رفته در نمای محراب مسجد جامع «قیروان»، شهری در تونس، یافت که نام خود را از واژه پارسی «کاروان» گرفته است. بنایی متعلق به دوران خلفای عباسی 199 تا 215 هجری شمسی (حدود 1200 سال پیش). این کاشی ها که نمادی از هنر ایرانیان آن دوران به شمار می آید، تلألویی رنگین کمانی دارد. پدیده ای که طبق بررسی ها، وجود توده هایی در ابعاد نانو از یون های Ag+ در لعاب به کار رفته روی کاشی ها، عامل ایجاد آن است.»

سخن امام خمینی در مورد کاشیکاری مدرسه فیضیه
ایشان در تاریخ 11/8/1358 طی سخنرانی در مدرسه فیضیه چنین گفته است:
«همین مدرسه فیضیه که ملاحظه می کنید و در این دری که از مدرسه فیضیه وارد می شوند به صحن، یک حاشیه ای از کاشی آن بالا دارد با یک نقشی (آنوقت ها که من دیدم، حالا که مدت هاست ندیده ام) آنوقت که ما قم بودیم در سی سال، چهل سال پیش، برای من نقل کردند که متخصصین خارجی آمدند و این را دیدند. گفتند: دیگر قابل این نیست که کسی بتواند؛ مثل این درست کند برای اینکه این رنگ آمیزی که در آن شده، هر یک از این رنگ ها یک مقدار حرارت خاصی می خواست و چون این مقدار حرارت خاص می خواهد که زیادش از بین می برد و کمی اش نمی رساند او را و اینها پهلوی هم که اینها را که گذاشتند، اینها اینطوری هست که نمی توانیم دیگر ما درست کنیم. اساتید ما اینطور بودند، بناهای ما، کاشیکاری ما اینطور بوده که آنها تصدیق می کردند که ما نداریم مثل این را.» (صحیفه ی نور، ج 10، ص 107 ـ 108)
یادآوری
چه بسا در کاشی کاری مدرسه فیضیه نیز تکنولوژی نانو به کار رفته اما متخصصان در آن زمان آگاهی های لازم از نانو نداشته اند و همین قدر می دانسته اند که چیز شگفت آوری است یا اینکه اگر توضیح می دادند، ایرانی ها متوجه نمی شدند.